Het plannetje was er al langer, de moed nog lang niet. Op zee roeien, door de branding heen en dan met al die golven!? Bij de eerste de beste voorbijvarende boot op de vliet vond ik het al heel spannend in mijn skif. Maar op een dag was daar dan toch echt het S2 diploma en dan kan je toch wel een beetje roeien. Het werd tijd voor roeien op zee!

Ok, ik had mij opgegeven, maar de twijfel sloeg weer toe. Geen roei maatje wilde mee, nee joh, dat durf ik niet….

Ojee, waar ben ik aan begonnen. Gelukkig was daar een telefoontje van Job die uitlegde hoe het allemaal zou gaan. Waterschoenen aan en je zit gewoon in een hele brede 4, het komt goed! Ok dan maar. Stiekem was ik wel een beetje blij met het rustige windje, er waren niet zulke hoge golven, dat scheelt alvast. Gelukkig kon ik eerst even kijken bij de anderen en ze kwamen allemaal blij uit. Dus hup zwemvest om ( ook een veilig idee) en gaan met die banaan, oh nee boot! 

Met zijn allen lopen we het water in om de boot af te duwen, een voor een klimmen we erin en gaan zitten. Dan krijgen we een laatste zetje en de stuur klimt erin, daar gaan we! Voelt gek hoor, de boot wiebelt flink, je riemen gaan soms heel diep en soms zit je bijna boven het water, en hop daar gaan we door de branding, nou dat viel reuze mee. En dan wordt het een stuk rustiger en er is een zachte deining. Ik concentreer mij op het roeien, want we hebben een slag van die Leythe die er flink het tempo in houdt.  

Ik hoop nog op zeehonden en droom stiekem zelfs van meezwemmende dolfijnen, maar helaas, er zijn meer gegadigden, dus we gaan te snel weer terug. Opeens krijgen we een enorme versnelling, we kunnen stoppen met roeien en glijden soepeltjes het strand op. 

 Gaaf, ik ga zeker nog een keer, die zeehonden wil echt een keer zien. En de conclusie is vooral dat ik dat wel eerder had kunnen doen, daar heb je echt geen skif diploma voor nodig! 

Zie ik je op zee?

Suzanne van Ginneken