Ja, wat als de ploeg met Johan IJff, Hans Link, Stefan Bon (van De Hoop) en Jan Schulten 2,8 seconden sneller was geweest. Ja, dan waren de blikken om hun nek gehangen. Maar de winnaar was nu ´Angstgegner´ Cornelis Tromp. Er was ook goed nieuws, want de ploegen van Beatrix, De Laak en Breda kregen klop en allemaal meer dan die hatelijke 2,7 seconden en we waren vierde in het totale blok.

Wat als ….. Wat als mijn vader mijn moeder niet gezien had in 1946. Nou, dan kennen jullie mijn moeder niet. Zij zorgde er voor dat hij haar wel zag en als resultante van die ontmoeting zit ik nu dit stukje te typen. De hele geschiedenis zit vol met dat ´wat als´. Vaak is het toeval dat iets niet of wel gebeurde en het is altijd een mooi gespreksonderwerp voor verjaardagen als de familie in een kring, met koffie en taart op schoot, gebeurtenissen van vroeger zit op te halen en  de geschiedenis zit te herschrijven.

Terug naar het begin. Johan had ondergetekende gevraagd om een paar trainingen en de wedstrijd op de Tromp Boat Races van afgelopen zaterdag te sturen. Blijkbaar legde ´ervaring´ meer gewicht in de schaal dan het niet ideale gewicht van deze stuurman. Een feest om zo´n ploeg te sturen. Tijdens de oefeningen zagen wij Hans-Marten, Roy en ook Cees van Dok de RV Michiel de Ruijter als invallers om uiteindelijk met de sympathieke, oud-Laganees, nu van de Amsterdamse RV De Hoop, Stefan Bon, op plaats twee te zien zitten.

Het traject van 5,2 kilometer van de Tromp Boat Races lag er strak bij in het late herfstzonnetje, maar werd wel geteisterd door een straf oostenwindje en dat is tijdens de wedstrijd ´tegen´! Bij het oproeien heb je daar geen last van . Waar je wel last van hebt zijn de tientallen oproeiende ploegen, vieren, tweeën en skiffs. Alles vaart kris kras door elkaar met een air alsof de roeibaan van hen alleen is. Het helpt wel dat ze allemaal dezelfde kant opgaan; naar de start!

Die start volgde snel. De oneven nummers aan stuurboord en even aan bakboord. De wind was niet pal tegen maar met een accentje naar bakboord. Het was dus zaak een beetje die wal te houden. Daar treedt voor deze stuurman een probleempje op. De stuurtouwen gaan deels door de boot en dat gaf wat frictie, waardoor het sturen niet met de vingertoppen, maar met rukken gaat. Constant de goede wal houden en zo weinig mogelijk sturen wordt moeilijk, maar of dat nou die 2,7 seconden scheelde? Verder had de ploeg een goede race, we haalden nummer 225 (wij hadden 226) snel in en ver vergrootten de afstand met nummer 227 (Beatrix) en de rest en voor ons leek het alsof we heel langzaam inliepen op de ploegen voor ons. We trotseren de wind, passeren de twee bruggen en op 500 meter voor de finish zegt de stuurman: “Alles uit de kast, mannen. We laten ons niet pakken op twee seconden. Die zijn nu voor ons”. Een prachtige eindsprint waar aan de kant nog lang over gesproken werd. Even verder als we ´uitgeroeid´ zijn kijkt Johan naar de uitslagen. “Verdorie”! We zijn veel dichter bij Cornelis Tromp geëindigd dan gevreesd, maar die 2.7 seconden lijken dan niet onoverbrugbaar. Wat als …….

Toch was er nog een pleister op de wonde want Hans Link had in zijn klasse de skiff gewonnen en Jan Schulten was zeer tevreden over het optreden van de jeugdploegen. Maar toch. Wat als……… 

Joost Paijmans