Wij roeiers zijn vaak vroeg op het water, maar de vogelaars zijn pas écht vroege vogels. Om 7.00 verzamelde zich een groepje Rijnlanders bij de parkeerplaats van Starrevaart om een mooie ochtend te bleven in de natuur. Want dat werd ons duidelijk gemaakt, het feest zit ‘m in de beleving.

Allereerst kregen we van de natuurgidsen uitleg over de verschillende biotopen waarin zich de vogels bevinden. Zo leerden we dat een rietvogel zich ophoudt in het riet en nooit in een boom, terwijl de watervogel in het water zit en de bosvogel weer niet. Dat betekent niet dat je de bosvogels in de bomen ziet, de meesten zijn klein en bruin, maar dat ze zich voornamelijk laten horen. We liepen onder de bomen door een oorverdovend gekwetter. Er werden verschillende vogelapps uitgeprobeerd en de groep deed zijn best om individuele stemmen uit het hele vogelorkest te onderscheiden, maar de gidsen wisten te vertellen dat de vogels door het jaar heen verschillende geluiden maken en dat bijvoorbeeld een Roodborst uit het zuiden weer een andere klank heeft dan die uit het noorden. Kortom het vraagt de nodige ervaring om de verschillende geluiden te duiden. De natuurgidsen hoorden onder vele anderen de Ceti’s zanger en de Fitis, voor de Rijnlanders nieuwe vogels.

Langs de waterkant liepen we naar de rietkragen en de voorhoede van de groep zag de IJsvogel langsschieten, een cadeautje. We hoorden de Snor en de Rietzanger, maar ook die hielden zich goed verstopt.

Anders werd het op de Starrevaart oftewel de vogelplas. Ons werd verteld dat deze is aangelegd ter compensatie van de Vlietlanden die zó diep zijn leeggezogen, voor zandwinning om de A4 aan te leggen, dat er geen vogelleven meer mogelijk is. De vogelplas lijkt enorm, maar is maar enkele centimeters diep. Hier kwamen de meegenomen verrekijkers en scope-lenzen goed van pas en werd er levendig gekletst over wat men allemaal door de lens zag. De Tafeleend, de Kluut, de Kopmeeuw en de diverse ganzen lieten zich vanuit de vogelhut uitgebreid bekijken. Toen op het laatste stukje wandelen ook nog de Buizerd zich liet zien keerde de groep tevreden terug. De Rijnlanders hadden toen bijna 3 uur lopen achter de rug en ze kwamen anders vermoeid dan van een roeitraining aan in de kantine. Daar stond een feestelijk ontbijt voor hen klaar, waar deze ochtend mee afgesloten werd. Het was inderdaad een hele beleving.

Namens de lustrumcommissie,
Boujou Nix