Na de zaterdagochtend-oefeningen waren de meeste roei(st)ers op zaterdag 24 augustus rond 10.00 uur met nat gekamde haren aanwezig voor de loods. Johan had een tweetal skiffs op schragen gelegd, de naam bedekt met de Rijnland vlag, Hans-Marten stond gereed met een microfoon en de Soevie had drank en versnaperingen klaar gezet. Zelfs Jules de Korte zou met zijn ogen dicht geraden hebben dat er boten gedoopt gingen worden.

Maar het meest bijzondere was toch wel dat een oude man, vergezeld van zijn persoonlijk assisten, een ereplaats innam. De wat oudere leden gingen bij hem langs, schudden hem de hand en vroegen hoe het ging. Het was Wim Waal, huisarts in ruste, één van de ´founding fathers´ van onze vereniging, de eerste voorzitter én erelid!

Daar zit een verhaal achter en Wim was graag bereid om die geschiedenis met ons te delen. Hij zou een der boten dopen en dan moet je weten dat met name de mooie skiffs op de vereniging de namen van ereleden dragen. Maar….. Er is in de loods nog een houten Stämpfli-skiff met de naam Wim Waal. Het was niet waarschijnlijk dat er een tweede “Wim Waal” zou komen, maar daarover later meer.

Wim stond geholpen door zijn persoonlijke assistent op en vertelde, volledig uit het hoofd, hoe bijna 60 jaar geleden de vereniging werd opgericht. De kern bestond uit Wim Waal, Jan Fortuin en Jaap Peters, die alle drie een verbintenis hadden met de Nillmij, een verzekeringsmaatschappij. Ze wilden wel gaan roeien, maar de enige mogelijkheid in Den Haag was de RV De Laak, maar de drie ´samenzweerders´, die bij Wim Thuis in de Bazarstraat te Den Haag bijeen kwamen, vonden dat er in de omgeving van Den Haag plaats was voor een nieuwe roeivereniging. De ´bende van drie´ groeide tot de ´magnificent 10´ en die groep nam de nodige besluiten en stappen wat resulteerde in de oprichting van de R.V. Rijnland op 3 juli 1965. De naam Rijnland was gekozen om het werkgebied niet op één stad te richten, maar op de hele regio. Wim had het allemaal paraat en wilde het graag met ons delen, maar het ´putsje´ Vlietwater was al aan de kook en wilde door.

Samen met Johan werd het putsje uitgegoten over de boot. Door het wegtrekken van de vlag werd de naam onthuld, en die was…… “Altie Waal”.  Altie was de vrouw van Wim. Maar hoe zit dat nou, was Altie dan ook erelid? Wis en waarachtig. Altie was voorzitter van Rijnland van 1975 tot en met 1983 (met een onderbreking van twee jaar) en de eerder naar haar genoemde boot is al lang uit de vaart.

Wat een feiten allemaal. Net zoals Wim dat niet allemaal kon vertellen, zo kan ik dat niet allemaal opschrijven. Maar lees het boek “Facetten en Portretten”, dat door Jan van Blankenstein is geschreven ter ere van het 35 jarig bestaan van de vereniging in het jaar 2000. Het is vast ergens te vinden op de vereniging.

Ik sprak in het begin over twee skiffs die gereed lagen en op uitnodiging van Hans-Marten trad Lisette Elsinga naar voren. Wij kennen haar als de persoon die de organisatie van het botentransport van Willem Handels heeft overgenomen.

Ze begon voortvarend het gras te maaien, zover Wim dat niet al gedaan had en spoedig bleek dat er weer een ´founding father´ aan de vergetelheid zou worden ontrukt. Lisette refereerde aan de toespraak van Wim en besloot dat veel dat zij wilde zeggen al gezegd was en daarom wendde zij zich tot Johan die al met zijn putsje gereed stond. “Ik doop deze boot de “Jan Fortuin” (we weten allemaal dat er al een skiff met de naam Jaap Peters is) en wens hem behouden vaart”.

Nu was het de vraag wie de boten gingen ´voor-roeien´. Dat liet zich gemakkelijk raden want Juliette Goodall en Ilka Ruis stonden al gereed en met behulp van de leden werden de boten in het water gelegd en onder luid applaus passeerden beide dames het vlot, waar de Soevie iedereen had voorzien van een drankje  en een hapje.

Ik liep nog even naar de loods en zag dat Wim en Lisette met elkaar in gesprek waren. Verleden en toekomst nauw verbonden. Ze zullen elkaar veel te vertellen hebben gehad.

Joost Paijmans