Wie weleens een toertocht bij Rijnland heeft gemaakt zal het beamen: dat is een hele mooie belevenis. Gepland en begeleid door de Toercommissie ga je dan door verrassende wateren en overwin je onderweg allerlei obstakels en bijzondere situaties.
Daar zijn gradaties in, van een nieuwe ledentocht waar je al met Sturen 2 bevoegdheid aan mee kan doen tot een Meerdaagse of Stoere Vierentocht waarvoor Sturen 4 echt wel nodig is. Maar het is natuurlijk het beste als je ook geoefend hebt op situaties die je speciaal bij toertochten tegen kan komen, zoals “liggend onder een brug door” en “pieterburend” door een (te) smalle sloot. Of aanleggen waar dat op het eerste gezicht niet lijkt te kunnen.
Om die situaties te leren beheersen biedt de Toercommissie elk jaar een cursus aan, af te ronden met een examen. Dit jaar bestond die cursus uit een dagdeel theorie (o.a. opladen botenwagen, kaartlezen en handige knopen leggen), drie instructie avondtochten en een dagtocht als examen. 14 Rijnlanders gingen de uitdaging aan.

Al tijdens de instructie avonden ging er voor de cursisten een nieuwe wereld open. Wie had gedacht dat er vlak bij het bekende Waterfront meerdere bruggetjes zijn waar je liggend onderdoor moet, met diverse meertjes en smalle slootjes, en zelfs een strandje om op aan te leggen. (Een bijzonder gezicht, zo’n rijtje wherries op het strand). En ook het “wisselen op het water”, waarbij je rechtsom achter elkaar door de boot kruipt om uiteindelijk op een andere plek neer te strijken, doe je niet dagelijks. Intussen moest er als ‘huiswerk’ in teams een toerroute uitgezet worden met kaartje en beschrijving. Leuk werk, waar je wel even over na moet denken. 

De afsluitende examentocht op 4 mei bevatte natuurlijk een serie uitdagingen waarmee ieder van de cursisten op de proef gesteld kon worden. Via de Meerburgerwatering (langs molen “Zelden van Passe”, dus dáár komt die naam vandaan..) over de Nieuwe Rijn en Herengracht (veel smalle bruggetjes) naar het Ankerpark voor de lunch. Dat viel nog mee. Maar daarna het beruchte “gangetje” door het Rapenburg op: dat zal nog wel eens een nachtmerrie opleveren. En de Groenhazengracht van het Rapenburg naar de Witte Singel vergeet je ook niet gauw meer. En ook voor de terugweg via de Rijn- en Schiekade moest heel wat geslipt en ge-pieterbuurd worden. Aan het eind is dat bijna routine geworden. En daar ging het ook allemaal om natuurlijk. 

Bij terugkomst en na rijp beraad van de examinatoren bleek dit jaar de hele groep geslaagd te zijn. Daar hebben we nog gezellig een biertje op gedronken. Veel dank aan de Toercommissie en de begeleiders bij de tochten: het was een heel mooi ervaring. Advies van een tevreden cursist: zet de toercursus 2026 vast in je agenda: een absolute aanrader!
 

Ruud Jansen