Alweer de 5e Lustrumactiviteit afgelopen zondag was het sloeproeien op de Kaag. We waren te gast bij KWV de Kaag, een gezellige zeer actieve sloeproeivereniging.

We hadden er allemaal een idee bij, maar nu konden we aan den lijve ervaren wat het verschil is tussen ons roeien en sloeproeien. Allereerst is het gewicht van de boot, een Whaler van 600 kilo. Een Whaler is bedoeld om achter de walvissen aan te roeien, langzaam maar steady en vooral langdurig. De sloep wordt gestuurd en heeft 8 roeiers die in 4 rijden naast elkaar zitten. Op de zware houten palen van de riemen zit geen dolkraag, maar een leren lap die met een veter vastgebonden zit aan de riem. Tijdens de roeihaal moet de veter aan de bovenkant blijven en moet je zorgen dat de riem niet te ver uit de dol zakt, want als je riem naar buiten zakt, dan wordt de haal zwaarder. Daar had je je handen vol aan, niks dol-druk, maar dol-trek om iedere haal die zware riem binnenboord te houden. De roeibeweging zelf heeft, net als bij ons, een eerste, tweede en derde stop, alleen ziet dit er door de vaste bank geheel anders uit. Een verre inpik en vooral ver doorvallen naar achteren maken de haal lang en met een goede beentrap ook gemakkelijker. Omdat er geen glijmoment in de haal zit volgen deze elkaar veel sneller op, tempo 31 is heel normaal. 

Hoe vonden de Rijnland-roeiers het nu om in deze sloep te varen? Doodvermoeiend, dat wel, de zware riem was zeker niet je vriend, vooral in het hoge haaltempo was hij moeilijk in bedwang te houden. Maar je kon dan wel weer gezellig tegen je zij- en achterburen klagen en de kundige stuur Jan van der Kroft (inmiddels ook een Rijnland-roeier) wist zeker de moraal hoog te houden. Hij was wel in voor een wedstrijdje tussen de twee sloepen en inderdaad uiteindelijk vielen we in een best regelmatig tempo en gingen we zelfs verassend snel vooruit over de Kaagse hoge golven. Nicolette had gelukkig heerlijke koek gebakken, dus konden we tussentijds even bijkomen.
Bij elkaar hebben we toch zo’n 8 kilometer geroeid en we waren het erover eens dat dit precies genoeg was. Nog even gezellig wat gedronken en gegeten in de haven bij Warmond en tenslotte gingen we een ervaring rijker weer terug naar huis. 

Namens de lustrumcommissie
Boujou Nix