Op 14 augustus waren we met 3 boten te gast bij Pampus waar we hartelijk werden ontvangen. Het was perfect roeiweer. Almere is ondertussen 50 jaar oud of liever jong en kent veel architectonische iconen. De stad werd vanuit allerlei idealen over goed wonen ontworpen, met als inspiratiebron het concept van de tuinstad: een ruime opzet met veel groen en blauw binnen en tussen de kernen. Van dat groen en blauw hebben we op deze tocht kunnen genieten. Van de architectuur minder maar toch was er e.e.a. te zien.

We roeiden over twee binnenmeren: de Noorderplassen en het Weerwater. De planvorming voor de binnenmeren stuitte aanvankelijk op scepsis: het land is net droog en nu alweer onder water zetten? Maar er was behoefte aan veel zand voor wegen en spoorlijnen dus het plan haalde het. Zo ontstond een bijzonder landschap in het stedelijke gebied waar natuur, wonen en recreatie goed samengaan.

Wat ons als randstedelingen opviel was de overweldigende rust op het water. We kwamen op deze hele tocht nog geen handvol boten tegen en ook weinig verkeer over de weggetjes en paden langs het water. Dit betekent dat Pampus met de Lange rechte Hoge Vaart waaraan het gelegen is, een soort privé Bosbaan heeft. Er komen dan ook nogal eens wedstrijdroeiers trainen.

Het Beatrixpark is een van de groene longen die de stad dooradert.

De Parkwetering waar we door roeiden scheidt dit park in twee vrij open delen en verbindt de Noorderplassen met het Weerwater. Vermelding verdient de voorheen horecagelegenheid Gateway Diner (zie foto). Het werd in 1939 in New Jersey gebouwd en in 1994 verscheept naar Almere. Het is dus het oudste gebouw van de stad!

Aan de noordoever van het Weerwater was de grootstedelijke hoogbouw van het stadscentrum goed te zien (zie foto). De Zuidoever is met de recente tuinbouwtentoonstelling, de Floriade, grondig veranderd. Helaas is de bruisende woonwijk die er had moeten verrijzen nog niet gerealiseerd door gedoe tussen gemeente en projectontwikkelaar.

We passeerden twee sluisjes met automatische bediening via knoppen. Hier deed zich echter een probleem voor. Bij het verlaten van de sluis gingen de deuren te vroeg dicht. Boot 2 kon er nog net door maar boot 3 niet meer. Knoppen reageerden niet meer en een telefoonnummer ook niet. Uiteindelijk heeft een jongetje buiten de sluis op een knop gedrukt en werd de boot ontzet. Avontuur in eigen land maar wel een hachelijk avontuur! En ook een les voor de andere boten: altijd gelijk even teruggaan om te kijken wat er aan de hand is! Menig boot is al eens omgegaan in een sluis. Kortom, gesprekstopic no 1 tijdens de lunchpauze. We verlieten het Weerwater via de Kromme Wetering en de Lange Wetering om weer te eindigen op de Hoge Vaart, op weg terug naar roeivereniging Pampus. Op dat laatste stuk passeerden we het onafgemaakte Kasteel dat goed zichtbaar is vanaf de A6 maar nog beter vanaf het water (zie foto), politiek een heet hangijzer van de eerste orde en symbool voor allerlei mislukte megalomane plannen. Op dit stuk veel ruige wallekanten waardoor je soms het idee kreeg in de Biesbosch te roeien.

Het was een mooie tocht!

Ineke van der Valk

 Meer foto's