Deze bizarre tijd zet aan tot reflectie. Een virus legt de wereld lam en de mens moet maar zien hoe een en ander verder moet. Gezondheidszorg in de overdrive en een gigantisch appel op individuele en collectieve verantwoordelijkheid in het beheersen van de gevolgen van de uitbraak. Veel mooie plannen in de diepvries voor onbepaalde tijd en ongekende restricties in bewegingsvrijheid. Maar dat is klein leed vergeleken met de gevolgen van overlijden aan de ziekte of de bedreiging van economisch bestaansrecht voor velen. Toch toont de mens zich op vele manieren sterk en flexibel in aanpassen aan de situatie.

Veel activiteiten mochten plotseling niet meer en mogen of kunnen nog steeds niet waaronder het roeien in alle bij Rijnland beoefende vormen. Inmiddels mogen we weer in de skiffjes uit en dat is na 7 weken onthouding op het water al heel wat. Toch hebben we niet bij de pakken neergezeten. De motivatie om de conditie op peil te houden bleef overeind en de roeiers van het Bazuin/van Gessel circus (VG-8  en VH-8) hebben gedisciplineerd een aangepast schema van 3 tot 4 trainingen per week doorgezet op de helse machine (Concept), racefiets en/of hardlopen. Dat gebeurt individueel of Skypend in een klein groepje van roeiers die graag een competitie-element in het spel willen. Zelf houd ik de discipline van 4x per week de gebruikelijke training van 13 tot 14 km aan op de Concept. Kost me ongeveer 1 uur. Op zondagochtenden houden we virtuele koffie-uurtjes in Skype.

Op de club website biedt de lustrum video een leuk beeld van de wijze waarop andere ploegen en ploegjes creatief aan de slag gingen met een vervangende fysieke en/of sociale activiteit. Deze digitale beelden bij gelegenheid van de 55^ste verjaardag van de club en de virtuele opening op de website voerden mij langs mijn eigen rode draad in de 35 jaar dat ik lid ben. Graag deel ik die mijmering met de lezers. Het past in een terugblik op het bestaan van de vereniging en sluit ook aan bij de gedachte achter de titel van deze bijdrage aan de Corona-serie van de G-8. In de beginjaren wekelijks met de Bruijning-acht (later Handels-acht en nu Pinewoodies) het water op en meedoen aan de Head en de Moselregatta in Bernkastel. Daarnaast actief met het kleine groepje jeugdroeiers en de Soevie-commissie totdat Jo Hazelbag mij het (bouw)bestuur in trok met als speciale opdracht de sociale activiteiten een boost te geven. Immers de club was volgens veel nieuwere leden een verzameling van ploegen en ploegjes waar je als nieuwkomer niet zo gemakkelijk tussen kwam. Een kalender met vaste, jaarlijks terugkerende verenigingsactiviteiten met een sociaal- en gezelligheidskarakter zou daar wellicht verandering in kunnen brengen. Geknipt voor iemand met mijn opleidings- en professionele achtergrond en persoonlijke instelling vond hij. De Soevie-commissie viel onder de Commissaris gebouw dus die functie viel mij automatisch toe. Van feestenbouwer naar gebouwbeheerder die de feesten erbij deed. Peter Reimer, Ernst Ford, Hans van Willigenburg, Pica Tichler en Marianne Senf waren mijn buddy’s. Met name in de pittige discussies die ik met Jo had over de vereiste faciliteiten voor die beoogde sociale activiteiten in het nieuwe gebouw (lees: flinke sociëteitsruimte)  boden zij veel steun. Naar snel bleek vroeg de functie veel meer om organisatievaardigheid, improvisatietalent en overredingskracht dan sociaal-psychologische inzichten. Het gebouw kwam er na grote inspanningen van velen en de evenementenkalender raakte stevig geworteld in de clubgeest.
Graag wil ik geloven dat het allemaal heeft bijgedragen aan betere kruisverbanden in de vereniging en doet het dat nog steeds.  

Zelf kreeg ik daarna meer ruimte voor intensiever competitief roeien en vond aansluiting bij de voornoemde ploeg. De ambities lagen veel hoger en het perspectief van meedoen aan de FISA masters sprak zeer aan. Gewogen en gelukkig niet te licht bevonden door het coach duo Koos en Peter en Bea Bazuin die het coachen van de scullers voor de FISA Masters op zich nam werd het roeien veel meer dan alleen maar roeien en lid zijn van een roeiclub.  

Samen trainen en afzien, maar ook genieten, in minimaal 3 pittige trainingen per week in diverse boten plus nog een extra individuele training. Met elkaar op pad gaan voor nationale en internationale wedstrijden.Uren praten en koffie drinken. Het leek deksels veel op een life-style werd wel eens geopperd door Annelies Haase, naast Anja Heijboer een van onze toegewijde stuurvrouwen. Het delen van vreugdevolle en minder vreugdevolle gebeurtenissen met elkaar. Er ontstaat een band, die verder gaat dan regelmatig zomaar wat sporten met een stel. Ik proef dat in normale omstandigheden in veel ploegen en ploegjes die de vereniging telt. Maar ook in deze bijzondere tijd in de bijdragen voor de lustrumvideo en het blijde weerzien van elkaar afgelopen week van de  skiffeurs op Rijnland. We hebben elkaar echt gemist ondanks de techniek die tot onze beschikking staat bij het onderhouden van het contact. Deze gedachte voert mij terug naar een boek van John Naisbitt uit 1984 Megatrends. Een van de trends die hij schetst is High tech – High touch.  Hij constateerde dat met het opkomen van ‘the material wonders of technolgy’ er voldoende tegenwicht moet zijn van de ‘spiritual demands of our human nature’ en verwijst daarbij naar het oude Griekse ideaal BALANS. Hoe toepasselijk in onze sport!

Zelf heb ik die ’high touch’ in de vorm van fysieke nabijheid en de hugs die ik graag deel met mensen die me dierbaar zijn zeer node gemist in zowel de naaste als roeiomgeving. Niet iedereen is zo ingesteld of wil daar niet zo graag voor uitkomen, maar de twinkeling in ogen die genieten van een goed gesprek of joviale non-verbale interactie spreekt ook boekdelen. Een schaarse beleving in de afgelopen tijd. Maar de opening vindt voorzichtig plaats. Sommigen onder ons zinnen alweer op wedstrijden en winnen, anderen vinden het mogen roeien op water al weer een hele verbetering. Graag sluit ik af met een uitspraak van Juri Jaanson, een bijzondere en succesvolle roeier uit de negentiger jaren:

Winning medals is good,          
Racing is better,           
Rowing is best,
en alles wat daarbij hoort zou ik er aan toe willen voegen.

Op naar de tijd dat we weer alles mogen in onze mooie sport met vele dimensies!!

Willem Handels