Er was eens een combinatieacht van de Pinewoodies en de Zamip en die voer op 14 maart 2020 op spiegelglad water naar de horizon. Die bleek een dag later veel verder weg te zijn. Zo ver dat pas op zaterdag 12 juni 2021 de acht weer op het water was. Wat een geluk, wat een vreugde zo met de hele ploeg, met Nico aan het roer en Hein op de kant het om 8.30 uur nog gladde water met je riem te geselen.

Er is veel gebeurd in de tussentijd. “Het virus is onder ons en gaat voorlopig ook niet meer weg”, was de boodschap van de premier en later ook van de koning. Een totale lock down volgde en ons bestaan bleek minder vanzelfsprekend dat het sinds de decennia geweest was. De roeivereniging onder leiding van het bestuur volgde de ontwikkelingen nauwgezet en zodra dat kon, die zomer van 2020, werd er weer geroeid. In de skiff weliswaar zonder de faciliteiten die het gebouw ons biedt, maar wel met het roeiwater voor ons en verder.

Een aantal van ons heeft het skiffen opgepakt en verder ontwikkelt. Persoonlijk had ik het skiffen in de periode dat ik stuurde bij Njord geleerd. Stuurlieden moesten daar ook leren roeien, maar niet in boord-materiaal. Die boten waren voor roeiers! In de skiff dus. De “Olle”,  een overnaedsch exemplaar. Hij hangt nu in de bibliotheek van de Sociëteit Minerva in Leiden.

Nadat het skiffen met horten en stoten weer onder de knie werd gebracht, was er ook nog de ‘familie-dubbeltwee’. Bij Rijnland zijn veel echtparen en partners lid en onder het vigerende corona-beleid konden lieden uit één huishouden samen de boot in. Een verdere stap was dat het bestuur “Challenges” organiseerde. Een soort wedstrijden voor skiffs, en later ook tweeën, op eigen water en waar iedereen aan mee kon doen. De Strava-app zorgde voor de ‘tijdmeting’. Deze ‘uitdagingen’ cumuleerden tot de ‘Proteus Eretes-winterwedstrijden’ over 5 k; de Heineken Vierkamp over 250 meter, 2,5 km en 5 km; de Head of the River over 8 km en tenslotte een ‘prestatie-challenge’ over 20 km. Alhoewel deze uitdagingen niet voor iedereen weggelegd waren, je moest toch wel zo’n skiffje over die afstand overeind houden waren ze een uitstekend middel om ondanks alle beperkingen de roeisport te beoefenen.

En in de lente van 2021 werden de maatregelen afgezwakt. We mochten weer met vier personen in de boot en allengs zag je ook de dinsdagochtend, de donderdagochtend en de zaterdagmiddag-ploegen etc. weer actief worden en werden de wherry’s en het C-materiaal weer van stal gehaald. En zaterdag 12 juni was het zover:  de achten werden weer uit de loods gehaald en het terras zat weer vol met vrolijk koffie drinkende en elkaar lof toezwaaiende roei(st)ers. En het weer zat ook niet tegen, maar daarmee zijn wel de motorbootjes met hun ‘rot op met die kano’s’ scheldende bemanning weer paraat.

Voor mij persoonlijk had het einde van de ‘lock down’ ook een vervolg. Op Rijnland waren weer tal van activiteiten gaande en opeens zag ik de voorzitter van de examen-commissie het laatste stukje naar de vereniging met me mee fietsen. Jan Cees is een prima vent, maar zo goed is mijn techniek niet en dus zette ik mij schrap om van hem te horen ‘waar ik had leren roeien?!’ Het viel mee. Na het meren kwamen we te spreken over allerhande zaken en opeens zei hij “wil jij geen voorzitter van de examencommissie worden”.  Mijn eerste reactie was “daar heb ik niet genoeg verstand van roeien voor”, wat zijn reactie “je moet vooral kunnen organiseren” opleverde. Kort en goed. Ik ga het van Jan Cees overnemen nadat ik tien jaar geleden gestopt ben als lid van de examencommissie. Er is veel gebeurd sindsdien en wellicht kan ik een bijdrage leveren aan het voorbereiden van de leden op een goede roeitechniek, het handhaven van de veiligheid van mens en materiaal en vooral het optimaal genieten van het roeien.

De vereniging groeit en bloeit en met het nieuwe bestuur was een ‘brainstorm-bijeenkomst' over de bevordering van het jeugdroeien georganiseerd. Er waren vertegenwoordigers van de KNRB, Die Leythe en de jeugd en een groot aantal bij de instructie en coachen betrokken leden. En ook Els Damstra, als vertegenwoordiger van de periode dat het jeugdroeien op Rijnland ‘alive and kicking’ was. Pien van der Hoeven is de kartrekker en tijdens de bijeenkomst werd eerst een beeld geschetst van de (tegenvallende) ontwikkeling van het jeugdroeien in Nederland. Maar toen kwamen de goede en enthousiaste ideeën en er was papier tekort om dat allemaal te noteren. Geloof me Rijnlanders. Er is een nieuw bestuur en we gaan het merken. De jeugd voorop, samen met alle leden! Wie wil daar nu niet zijn bijdrage aan leveren?

Joost Paijmans