Met twee keer kun je nog niet van een traditie spreken, maar het was wel de tweede keer dat Arthur Overlack tijdens de “Kerstbrunch” een kerstverhaal ten gehore bracht. In het door zijn vrouw Josina geschreven stuk gaat de vos Reinaerde door het lint als hij in onze consumptiemaatschappij als het ware moet doodhongeren. Geen kip of wat dan ook te vangen. Gelukkig ontmoet hij de kat Niccolo die hem voor een keuze stelt. Door hulp van een onbekende kater naar een beter leven of zien te overleven in een vijandige, ontaarde wereld? Gelukkig, het komt toch nog goed met de vos en zolang er hoop is, zolang er mensen zijn die zich ons lot aantrekken, is er leven.

De voorzitter brengt ons weer terug naar de vereniging en sluit aan bij het door Arthur voorgedragen kerstverhaal. Zouden wij, met name met Kerstmis voor de deur, maar eigenlijk altijd onze ‘roeigroepen’ niet meer open moeten stellen voor derden, opdat zij zo gemakkelijker een ploeg, vrienden en vriendinnen vinden om samen mee op te trekken? Want, zo sprak de voorzitter wijs, wij zijn weliswaar een roeivereniging, maar brengen vooral mensen bij elkaar, in ons geval om samen de roeisport te bedrijven er op uit te trekken, samen te ondernemen, te coachen en te instrueren en daar plezier aan te beleven. Komaan roeiers en roeisters, kijk om u heen en als er iemand aan de deur klopt, laat hem of haar dan binnen.

Mooie woorden bij een perfect georganiseerde Kerstbrunch. Ceremoniemeester Adriaan, daarin ondersteund door de commissaris roeien en wat verder op zijn pad komt, Job,  spraken niet alleen mooie woorden, maar brachten ze ook in de praktijk, door iedereen aan tafel te noden en zich te laten verrassen door de nieuwe ‘sociëteits- en evenementencommisssie’, (Soevie) bestaande uit  een bonte schare vrijwilligers. Aan hun gezichten was af te lezen dat ‘geven’ vaak leuker is dan ‘nemen’ en zo kwam de kerstgedachte tot je tafel en werd in de vorm van heerlijke spijzen en dranken op je bord gelegd. Ruim 50 personen hoorden zo een kerstverhaal, de oudejaars-toespraak van de voorzitter en de praktische wenken van de ceremoniemeester en zijn staf.

Rijnlanders, aanschouw onze vereniging, niet alleen een vereniging voor roeifanaten, maar vooral ook voor mensen die graag samen ondernemen, samen iets willen doen voor de ander en daar samen plezier aan beleven. Laten we de wijze woorden van de voorzitter ons inspireren om ons heen te kijken en te genieten wat we zien. Als we dan nog verder kijken zien we op de Atlantische oceaan een bootje dobberen met daarop de ‘Rijnland-vlag’… Dobberen? Welnee, met krachtige halen voltrekt zich daar de droom van Mark Slats, die de oceaan gaat overroeien. Geen woorden, maar daden! Onze gedachten, waardering en beste wensen zijn bij hem als hij binnenkort het nieuwe jaar in roeit en verder.

Rijnlanders, een beetje moraliserend, maar ook vol waardering en bewondering voor de organisatoren van de kerstlunch en nog veel meer, want wat is er veel te doen en te genieten op onze vereniging.

Joost Paijmans

klik [hier] voor het kerstverhaal en [hier] voor meer foto's