Linge kleine rivier
Ik heb gezien
hoe je dijken je eens dwongen
om net als nu je water naar de zee te dragen

Met een heerlijk zelf gebakken plak cake en een kopje koffie of thee werden we door Karin van de roeivereniging uit Leerdam welkom geheten. Wij (17 Rijnlanders) hadden er zin in en konden er tegenaan!  We zouden de Linge “gaan bedwingen”. Enthousiast werden de boten via een mooi railsysteem naar buiten gebracht. Deel 1 geslaagd! 

Nu deel 2: "het Weer!”. De lucht zag er dreigend uit. Zo dreigend zelfs dat de meesten van de groep besloten onder het afdakje van de loods te gaan schuilen. Al snel gevolgd door de rest. Na deze hoosbui waagden we het erop en konden we even een stuk roeien zonder nat te worden. Onder de Lingebrug konden we schuilen en ondertussen mooie gedichten lezen die op alle muren van de brug stonden geschreven. Normaal zou je hier vluchtig voorbij roeien. Nu hadden we de tijd tot de regenbui weer zou stoppen. En gelukkig gebeurde dat ook en roeiden we al snel langs mooie tuinen, dijken, graslanden, molens, rietstengels  enzovoort. Vlak na de Sluis in de buurt van Fort Asperen gingen helaas de regendruppels die we al voelden plotseling over in een hevige stortbui. We zaten midden op het water en wat ons hielp was zingen dwars door het geraas van de regen heen. Zo hielden we de stemming er goed in! 

Even later konden we aanleggen langs een dijk met een klein grasveldje. Hier stonden toevallig al stoelen uitnodigend klaar. Even een heerlijk warm bakkie koffie door Lia meegenomen en een lekkere sprits erbij. Daar knapten we wat van op en even later kwam een andere groep ons vergezellen. We roeiden daarna met nieuwe energie door want ons doel was restaurant “Rust wat” of zoals iemand verstond “Lust wat” want ondertussen begonnen we wel trek te krijgen. Daar aangekomen viel het aanleggen van de boot niet mee.  Er lagen al meerdere roeiboten van de andere ploegen en ook van het restaurant zelf lagen er meerdere ronde boten met in het midden een barbecue. Nadat we het verderop probeerden, roeiden we weer terug naar “Rust wat”. Ja ”Rust wat” en “Lust wat” daar waren we aan toe! Nog maar een keer kijken of er al iemand weg zou gaan zodat wij daar met de boot konden gaan aanleggen. Eerst werden we nog getrakteerd door een laatste stortbui, terwijl de andere roeiers die al op het terras zaten van onder hun parasols toe keken hoe wij als verzopen katten drijfnat aan de kant kwamen.

Eenmaal zelf onder de parasol smaakte de cappuccino met streekgebak extra lekker en er piepte zélfs een zon tevoorschijn. Het leven was weer goed! Gelukkig had ik nog wat droge kleding mee en zo was de terugweg goed te doen. We hadden geen regen, wel wat tegenwind maar een fijne boot met een leuke ploeg. We zagen vanuit de boot nog een grote boomhut, een boerderij met een groot gat in het dak (“hoe blijft het daar dan droog?”) blokhutbootjes op het water, visverenigingen en onder andere koeien die vanuit de wei de stal in gingen. Soms was het even moeilijk om een goede wisselplek te vinden. Toen één van ons vroeg aan de andere ploeg die dat aan het proberen was of het een beetje een goede plek was, zagen we al dat het bijna een onmogelijke opgave was. De vraag kwam net op een verkeerd moment maar het liep goed af.

Eenmaal terug bij de roeivereniging werden we weer hartelijk ontvangen door Karin die ons ook hielp om de boot weer  terug in de loods te krijgen. Op het boventerras van het clubgebouw sloten we de dag fijn af in de zon en deden we ons tegoed aan een heerlijk bak thee met wat lekkers. We zagen de andere ploegen één voor één weer terugkomen. En met zijn allen zorgde we ervoor dat alles weer netjes opgeruimd werd. We bespraken nog even met elkaar hoe deze dag voor iedereen was geweest. Ondanks de regen, vonden we het een geslaagde dag. Eén ploeg had de BoutesteynseTheetuin in Rumt gehaald maar die bleek dicht vanwege de vakantie.  Dus daar had de rest niet veel aan gemist. Wat overeind staat is dat we hebben geroeid in een prachtig gebied met gezellige mensen, wat begon bij een leuke vereniging met smaakvolle cake en een commissie die dat mogelijk heeft gemaakt. Dank je wel daarvoor!

Yvonne Jongeneel