Het begon zo onschuldig. “Denk je dat we de lustrumviering op 5 juni buiten kunnen houden? Stel je voor: al die feestelijk gedekte tafels en daarboven spannen we kleurrijke vlaggetjes en dan onder een mooie avondzon bij een aangename temperatuur”. Dat was de vraag van Boujou. “Ik denk het niet”, zei ik. Voor 5 juli ´s avonds is slecht weer voorspeld, harde wind af en toe een bui en daartussen miezerige regen. Dat gaf te denken..

En de lustrumcommissie, in vergadering bijeen, begon plan B te ontwikkelen. Het diner dan maar in de loods, want waar moeten we anders ruim honderd deelnemers kwijt? In de loods? Waanzin, je lijkt wel gek! Waar moeten we zitten en waar laat je al die boten? Daarbij is het er smerig en er is al maanden niet meer geveegd.

Boujou en de leden van de lustrumcommissie fronsten hun wenkbrauwen en hadden een visioen van een loods met de middelste rijen ontruimd, met een plafond bestaande uit honderden vlaggetjes en waar plek was werden vaasjes met bloemen en waxinelichtjes gezet. Je hebt natuurlijk brede tafels, maar ook smalle tafels en ook banken in plaats van stoelen en als iedereen belooft niet van het bord van zijn overbuurman- of vrouw te eten gaat het best. De optimisten staken de armen uit de mouwen en de pessimisten trokken een gezicht van: “je moet het zelf maar weten en ondervinden”. Op naar de avond van de 5^e juli!

Wel grappig was dat iedereen op de vereniging wist dat het feest om 17.0 uur begon, maar ondergetekende las na het roeien nog snel even op de posters dat het 16.00 uur was en verscheen op dat tijdstip als enige op de vereniging. De lustrumcommissie was er wel en Boujou troonde ons met ingehouden trots mee naar de botenloods en daar was het onmogelijke mogelijk gemaakt. De poort naar de hemel! Twee lange tafels fleurig gedekt en dito banken met om de tien plaatsen een kussentje en daarboven de honderden vlaggetje die een fleurig plafond vormden en dan links en rechts in de loods de kleurige skiffs en andere boten die het decor maakten tot waarvoor we hier komen.

Na vijf uur druppelde iedereen binnen. Zij werden welkom geheten met (alcoholvrije) Prosecco en door Bart, die liedjes van lang geleden zong en dus niet de gevreesde keiharde ´metal rock´ of ´heavy metal´. Neen, voor het feest was dixieland-muziek in het vooruitzicht gesteld en iemand had zelfs een wals op de muziek van de “Schöne blaue Donau”  aangevraagd.

Maar eerst de borrel. Ruim honderd leden is niet de hele vereniging, maar het was wel een aardige vertegenwoordiging van wat er op Rijnland rondloopt. Het weer was nog goed en iedereen sprak met iedereen en later zong iedereen gezamenlijk en uit volle borst het lustrumlied, daarin begeleid door Bart op zijn gitaar.

Na een uurtje op het gras was het moment gekomen dat we de loods in werden geloodst en ieder vond een plekje te midden van zijn kornuiten en toen er een stoel te weinig bleek was die ook snel gevonden.

Wat een feest daar zo te mogen zitten, te genieten en bediend te worden door de dames van het cateringbedrijf. Soep, pasta, een ´spoon´, carpaccio, lasagne en naar keuze witte of rode wijn. Op tafel karaffen met water en een keur aan broodjes voor bij de soep. Natuurlijk sprak Hans Marten ons toe en legde uit dat er bij hem in de buurt alleen maar winkels zijn met lichtblauwe vesten, maar hij bedankte de lustrumcommissie bestaande uit Boujou, Jacco, Rutger, Gerrie, Peter, Berna en Nicolette met mooie woorden en daarna ook de dames van de catering. Nog was hij niet uitgesproken of we hoorden de regen op het dak kletteren, waarmee bewezen was dat we buiten niet alleen in de wind, maar ook in de regen gezeten zouden hebben. Na het nagerecht, een tableau met zoetigheden, dolci in het Italiaans, was het tijd naar de sociëteit te verkassen voor de koffie. Maar de disco lonkte. In het voorportaal was er voor degenen die kritisch waren op de muziek een leuk gadget, zijnde een koptelefoon met daarop keuze van lichte soorten dansmuziek. Een leuk beeld. Iedereen danste op de muziek die de uitstekende disc-jockey voorschotelde, maar daartussen zag je dan lieden die met blijkbaar genoegen in een andere wereld vertoefden en een ander ritme volgden. Dank je wel, lustrumcommissie, een spetterend feest met als hoogtepunt het diner in de loods.

De volgende ochtend was de vereniging weer snel de oude. Na het verwijderen van de vlaggetjes, de tafels en de banken werden de boten weer op hun vaste plek gelegd. Over tot de orde van de dag, maar met één wijsheid rijker: Alles is mogelijk als je maar het lef hebt je fantasie te volgen. Nogmaals dank je wel, lustrumcommissie en op naar de volgende activiteiten (zie daarvoor: www.rvrijnland.nl/lustrum/kalender) beginnende met de familiedag op 31 augustus, op 6 september het mini-symposium aangepast roeien, op 14 september het dauwroeien met ontbijt en op 12 oktober kun je je na de Korte Vliet-wedstrijden laten masseren en daarna in de middag de reünie van oud-leden en de afsluiting van het lustrumjaar.

Joost Paijmans

 Meer foto's