Met zijn vieren van Rijnland hebben we ons ingeschreven voor de Toertocht Bretagne 1, van 14 t/m 22 juni 2025: Judith, Sandra, Marijke en Renata. Vorig jaar hebben we als groep een zelfgemaakte 3 daagse toertocht geroeid vanuit Sneek en nu wilden we eens wat verder kijken. Zeven wherries van de KNRB, met deelnemers van verschillende roeiverenigingen o.l.v. Admiraal Eus Hes en vice -Admiraal Paul Visschedijk.

Met de bus, opstappen in Breda. Dat ging niet meteen goed, want de P en R had een onjuist adres waardoor er mensen op twee plekken verdeeld stonden. Na een relatief ontspannen reis, passerend de monding van de Seine bij Le Havre, kwamen we plm. 20.00 uur aan in het pittoreske dorpje Josselin met een prachtig kasteel. De avond vloog iedereen uit om het stadje en terrasjes te verkennen. De volgende ochtend boten afladen: super zware houten boten van de KNRB waarbij we gezegend waren dat er acht lange en sterke mannen waren om de hoogste boten ook af te kunnen laden. Willem-Jan had de botenwagen vanuit Zwolle naar Josselin gereden en was elke dag aanwezig bij opstarten en afmeren om daarover de leiding te nemen. Ondertussen repareerde hij dat wat nodig was. Kortom een gouden man die zijn diensten bewees.

De route was kortweg prachtig. We volgden in 7 dagen de riviertjes de Oust, Vilaine en nog eentje en haalden helaas de Erdre niet meer, daarover later. Prachtig, rustig roeiwater, begroeide oevers met allerlei  variaties van weides, heuvels, rotsen en gewoon erg groen. Vogelzang alom. Bijna geen aftakkingen, dus gewoon rechtdoor. Maar wèl heel veel sluisjes. De riviertjes werden in de 18^e eeuw met elkaar verbonden tot een geheel - vandaar de naam Canal de Nantes-Brest- en om te voorkomen dat alle water in een keer de zee in zou stromen waren die sluisjes nodig. Maar eigenlijk gingen de sluisjes allemaal erg soepel. Het was een gezelligheidsmoment want je lag opeens met je boot temidden van andere roeiverenigingen en dat opende de contacten.
Sluiswachters kunnen wel erg streng zijn (je reddingsvest werd gekeurd en iemand moest een ander vest aan). Wij werden ook ergens streng geweigerd “geen toegang voor kano’s"), maar toen de sluiswachter zijn chef had gebeld (Eus had een map met contracten en afspraken bij zich, alles was een jaar lang voorbereid) bleken wij toch aangekondigd, goedgekeurd en mocht het opeens wel.

De tweede dag ging het mis. Een sluis zat helemaal vast en de werkers hadden meer tijd nodig, dus er kon niemand door. Er zat niets anders op dan één voor één de loeizware boten omhoog te trekken het dijkje op, 100 meter te lopen en ze via grasdijk en steigers weer te water te laten. Een meesterwerkje dat Willem Jan vakkundig begeleid heeft. Het gevolg was wel, dat er geen motorboot was die hetzelfde probeerde en wij dagenlang in rust hebben kunnen roeien.

Naast het roeien werden we verwend door de Bretonse cultuur. De tweede dag een kasteelbezoek (Josselin) en een lokaal muziekfestival met dansen. Op de woensdag een uitstapje naar het mooie dorp Rochefort en Terre om er in de avond wat te eten en de laatste dagen de stad Nantes om te verkennen en er wat te eten. Tijdens het roeien waren er minder mogelijkheden om een koffietje te pakken, maar twee keer vonden we een leuke plek onderweg.

Nu was het jammer dat onze boot regelmatig als laatste eindigde. Zelfs als we vlot vooraan in de sluis lagen, gingen andere boten er toch weer sneller vandoor. Een beetje frusterend. Maar bedenk dat er drie boten waren met twee mannen, en een vierde ook met een man. Onze voetenborden daar zat wat beweging in en sterker nog, na een paar dagen schoten ze soms met een flinke aftrap opeens los. Willem Jan wist het wel: verplicht ijsjes eten moest onze ploeg, omdat we de stokjes als wig konden gebruiken om het voetenbord te fixeren. Dat werd een kunst op zich. En bij periodes lukte dat een tijdje. De leiding gunde ons een man (wedstrijdroeier) aan boord, en er werd geruild. Maar helaas, het mocht niet baten, hoe het ook zij, de Enkhuizen (onze boot) werd toch steeds de laatste. Willem Jan heeft zich toen voorgenomen om voor de volgende ploeg de voetenborden te gaan repareren en we hopen dat Bretagne 2 er geen last meer van heeft gehad.

En het weer. Het was heerlijk ! Helaas, het werd steeds heter. We konden vijf prachtige dagen roeien, waarvan de vijfde dag met 34 graden. De verwachting ging naar 35 en naar 37 graden. Tegelijk kwamen er nu sluisjes waarin het water moest stijgen en dat vraag veel meer tijd, soms wel 45 minuten voor een sluis. Daar had de leiding niet op gerekend. Kortom, de laatste twee dagen hebben we alleen tot de lunch geroeid en zodoende hebben we onze tocht helaas niet helemaal af kunnen maken. Na een siësta waarbij iedereen pufte van de hitte kon dan om een uur of vijf Nantes verkend worden, wat ook weer erg gezellig was.

Onderweg moedigde Sandra ons aan om te zingen en heel wat Franse chansons en andere liederen hebben de revue gepasseerd. Het was een prachtige tocht, het roeien was goed te doen, heel gezellig, de stemming van de groep was goed en we hebben leuke mensen ontmoet van andere verenigingen. Het smaakt naar meer! Onze jonge buschauffeur Joey was opgeleid als sportbegeleider en sprong grootmoedig bij toen bleek dat er boten getild moesten worden. We hopen dat hij voortaan de vaste begeleider van tochten gaat worden.

Renata de Zwaan

 Meer foto's