Vaarwel Hetty 

Ruim twintig jaar geleden maakte Hetty kennis met het aangepast roeien bij Rijnland. Er ging een wereld voor haar open. Met haar spierziekte leek het lange tijd niet voor haar weggelegd om ooit nog te sporten. Iets wat zij wel heel graag wilde. Tot een fysiotherapeut haar wees op de mogelijkheid van roeien voor mensen met een beperking.
We kunnen gerust zeggen dat roeien Hetty’s grote passie werd. Met groot enthousiasme stortte zij zich op haar nieuwe sport en wilde alles hierover weten en leren. Nadat zij het roeien enigszins onder de knie had moest er natuurlijk ook gestuurd worden, want als je roeit moet je ook kunnen sturen vond zij. 

Hetty was niet alleen geïnteresseerd in haar eigen roeien, maar ook in alles wat daaromheen gebeurde. Het aangepast roeien bij Rijnland stond nog in de kinderschoenen en samen met  andere Rijnlanders heeft zij zich met hart en ziel ingezet om het roeien voor mensen met een beperking verder te ontwikkelen. Haar grote inzet voor de CARR bleef niet onopgemerkt en zij werd dan ook door het bestuur benoemd tot Lid van Verdienste. Tot afgelopen voorjaar maakte Hetty deel uit van de commissie voor het aangepast roeien waar zij lange tijd een spilfunctie vervulde. Zij maakte de weekroosters, onderhield contacten met alle roeiers en roeimaten, zorgde dat er een kaart verstuurd werd als iemand ziek was en hielp mee aan het organiseren van tochten. Jarenlang schreef zij wekelijks de rubriek “Op de Hoogte”. Hierin vermeldde zij niet alleen wetenswaardigheden over roeien, maar ook allerhande informatie/tips voor minder validen.
Hoogtepunt van het jaar was wel de Nationale tocht Aangepast Roeien (NAR). Ook de lunchtochten naar het meer en de roei uitstapjes naar de Reeuwijkse plassen en Roeivalidatie in Rotterdam waren zeer aan haar besteed. Zorgvuldig werden de tochten voorbereid. Hetty dacht aan alles en iedereen en bleef tot het laatste moment lijstjes sturen met dingen die we absoluut niet mochten vergeten mee te nemen: de zwemvesten, de plank, het speciale stoeltje, de korte riemen, de handschoenen, de kniebanden… 

Hetty genoot intens van het roeien. Zij omschreef zichzelf als een avontuurlijke roeister. ”Roeien is voor mij in de natuur zijn, de jaargetijden beleven en hopen een ijsvogel te spotten”. Ze liet vrijwel nooit verstek gaan op dinsdagochtend. Wanneer de weersomstandigheden het niet toelieten om het water op te gaan trotseerde Hetty weer en wind en kwam gehuld in regenkleding op haar elektrische handbike naar Rijnland. Want roeien kon dan misschien niet, ergometeren wel. En niet zomaar een beetje ergometeren. Het werd serieus aangepakt en de tijden werden genoteerd in een schriftje. Hetty nam ook altijd ruim de tijd om gezellig koffie te drinken en met iedereen een praatje te maken. Voor haar was dit heel belangrijk. 

Meer dan een jaar geleden vertelde Hetty dat zij de diagnose slokdarmkanker had gekregen en dat het ongeneeslijk was. De tijd die haar nog restte wilde zij nog zoveel mogelijk genieten van het leven en roeien hoorde daar natuurlijk bij. Zij verzocht ons om niet elke week te informeren naar haar gezondheid en beloofde dat ze ons zou laten weten wanneer er veranderingen waren. En zo is het gegaan. Hetty bleef ook actief deelnemen aan de CARR vergaderingen en droeg enthousiast ideeën aan voor het 25 jarig jubileum in maart 2024 waarvan niemand dacht dat zij daar nog bij zou zijn. Maar gelukkig was het lot haar in deze gunstig gezind. 

Langzaamaan namen haar krachten af. Zelf instappen in de boot lukte niet meer en zij maakte dankbaar gebruik van de tillift. Op 22 april mailde Hetty ons dat zij in haar laatste fase was beland en half mei naar het hospice zou gaan. Vanuit het hospice kwam Hetty nog een paar keer naar Rijnland. De eerste keer met haar fiets, daarna met de taxi. Haar allerlaatste keer in de boot ging zij mee op de stuurstoel. Het was een prachtige, zonnige dag en natuurlijk werd koers gezet naar het door haar zo geliefde meer. Met stralende ogen kwam zij terug. Nog eenmaal zaten we met z’n allen rond de tafel. Het taxi busje kwam en we zwaaiden haar uit.

Op dinsdagochtend 16 juli heeft Hetty het leven losgelaten. Tot op het laatst betrokken en geïnteresseerd.

Vaarwel Hetty. Dank je wel voor alles wat je hebt betekend voor de CARR. We gaan verder zonder jou, maar jouw naam zal nog vaak genoemd worden.

Namens de CARR,

Liesbeth Nieuwenhuijs