Dat zei ik na thuiskomst tegen mijn ´blikken´ die thuis aan de verwarmingsknop hangen. Twee maal de Head, twee maal Lenterace van het Spaarne, de Ringvaart, Tolhuis-eiland van De Laak en dan dat baanrecord van Cornelis Tromp en het voor-roeien van de Rijnland-marathon. Die ochtend zei ik nog tegen ze dat er vandaag misschien eentje bijkomt.

Vandaag was er een wedstrijd op de Amstel, de Novembervieren, en het zag er veelbelovend uit. De zon in een onbewolkte hemel gaf de herfstkleuren aan de oevers van de Amstel kleur, de rivier zelf was voorzien van kleurige oranje en gele boeien en daartussen roeiden meer dan honderd ploegen, die waren uitgedost in alle kleuren van de regenboog. In het veld Dames Masters dubbelvier plus waren maar liefst 60 ploegen, verdeeld onder de eerste zes letters van het alfabet. Nadat ze bijna allemaal waren opgeroeid tot de ´grote bocht´ kwamen ze terug nabij restaurant “Het kalfje” en dobberden wat tot het geheel in beweging kwam. Uit chaos ontstaat orde en plotseling ligt iedereen op volgorde en de een na de andere ploeg bouwt op en met harde halen gaat het richting de vier kilometer verderop gelegen gebouw van de K.A.R.& Z.V. 'De Hoop'. Ik stuur de ploeg van Joke, Evelien, Elsbeth en Lya. Ze moeten er tegenaan, want meteen achter hen start de ploeg van De Hoop waar ze op de Head na een titanenstrijd met maar twee seconden van wonnen. Revanche ligt op de loer en verdorie, daar loopt de ploeg van De Hoop in, maar na twintig halen extra is dat weer teniet gedaan, maar toch lijkt het of ze langzaam wat dichterbij gekomen zijn. We hebben geluk want ik kan de ideale koers varen, want we halen niet in en worden ook niet ingehaald. Na de Berlagebrug is het nog een kleine kilometer en met steeds weer een schep er bovenop weten we weer wat uit te lopen, maar zal het genoeg zijn? Als de boot afgeriggerd is en op de botenwagen ligt horen we de uitslag. De Hoop heeft ons op één seconde afgetroefd in het F-veld, maar dat is gewonnen door de ploeg van Peter van Gessel. Mignon, Geke, Ilse en Elisabeth met stuurman Bryan van Njord winnen met 8 seconden voorsprong het veld. We zijn derde in het veld en dat doet pijn, want op de lenterace wonnen wij nog van hen. Felicitaties voor de winnaars en ook voor Lisette, Willeke, Els en Anneke met stuurvrouw Annelies, want zij winnen het D-veld.

Die middag zit Joke nog wat voor zich uit te staren, als Johan, Hans, Cees van de URKV Michiel de Ruyter en Jan Schulten passeren. Wat kijk jij sip, willen ze weten? Geen blik, zegt Joke. Ga met ons mee, zeggen ze, we hebben nog een stuurvrouw nodig. Dat is niet aan dovemans-oren gezegd en met de die ochtend opgedane ervaring wat betreft de ideale koers en natuurlijk de kracht, techniek en conditie van de mannen voornoemd stuurt ze het viertal naar de overwinning. Hallelujah!

Zo zie je maar. Het is inderdaad niet altijd feest, maar soms wel!

Joost Paijmans